Strona główna

Czarodziejska Góra - Teatr Syrena

„Czarodziejska góra” to najsłynniejsza powieść Tomasza Manna, arcydzieło o ogromnym wpływie na światową literaturę i kolejne pokolenia czytelników. Powieść o czasie, dojrzewaniu, chorobie, przemijaniu. Dzieło wieńczące belle époque, wieszczące kataklizmy, które spadły na Europę w XX w.

Wojciech Malajkat, reżyser przedstawienia: „Mówią, że Wielka Wojna stanowiła koniec czasu Czarodziejskiej góry i początek rzeczywistości, w której jednostka stawała się mało znaczącym trybem w ogromnej maszynie - postępu, rozwoju gospodarczego, konsumpcji. Ale także w maszynie wojennej.

Nie zgadzam się z tym, że czas Czarodziejskiej góry przeminął; że współczesność to nie miejsce na rozważania o przemijaniu, moralności i czasie (który kiedyś płynął, a teraz pędzi). Również z tego powodu chciałbym po wielu latach przemyśleń i przygotowań zrealizować na deskach teatru mój wymarzony projekt—inscenizację powieści Tomasza Manna. Dlaczego to robię? Odpowiadając słowami Manna: Najistotniejszym i naturalnym powołaniem człowieka jest jego doskonalenie się.”


Czarodziejska góra plakat

Polityka - Teatr 6 piętro

„Polityka”  to gorzko - ironiczna komedia,  szydząca w bardzo inteligentny sposób z naszej klasy politycznej, w której śmiech nie jest celem, tylko środkiem do rozmowy o bolączkach współczesnej Polski.

W realiach  lat 20-tych, czasu emancypacji kobiet i budowy II Rzeczpospolitej, rozgrywa się burzliwy romans dwójki głównych bohaterów. Posłanka lewicy (Małgorzata Socha) i poseł prawicy (Rafał Królikowski) uwikłani zostają nie tylko w miłosne, ale także partyjne perypetie. Polityczne  i uczuciowe potyczki przedstawicieli  dwóch wrogich obozów, w których łapówkarstwo, prywata   i nepotyzm są nieodzowną częścią tego, co nazywa się „uprawianiem polityki”,  tworzą prześmiewczą komedię lewicowo - prawicowych namiętności.

 

Pochodzący z 1920 roku, zaskakująco współczesny tekst Włodzimierza Perzyńskiego  potwierdza jedynie znaną prawdę, że prawdziwa sztuka nie ma wieku, a natura ludzka to najbardziej stały i niereformowalny element życia. Interesująca inscenizacja  Eugeniusza Korina, który wykorzystuje w swoim spektaklu parodię filmu niemego sprawi, że widzowie odbędą zabawną podróż do kinematografu z okresu międzywojnia, gdzie taper przygrywa na pianinie, a gwiazdy srebrnego ekranu są zniewalająco zmysłowe i uwodzicielskie.